Obniżka PIT do 17%

16 lipca 2019 roku rząd przyjął ustawę zmieniającą wysokość podatku dochodowego oraz podnoszącą dla pracodawców koszty uzyskania przychodów. Głównym celem ma być zmniejszenie tzw. klina podatkowego, czyli różnicy pomiędzy tym, co pracownik otrzymuje netto, a tym jakie koszty jego zatrudnienia ponosi pracodawca.

Stawki PIT pozostawały niezmienne od 10 lat, zależały od wysokości dochodów osiąganych w ciągu roku i wynosiły: 18% – do 85 528 zł i 32% – powyżej tej kwoty. Nowa, obniżona stawka – 17% – ma zacząć obowiązywać od 1 października tego roku.

Ustawa zakłada również ponad dwukrotne podniesienie kosztów uzyskania przychodów. Wiąże się to, rzecz jasna, z większymi nakładami finansowymi, jakie będzie musiał zaangażować pracodawca przy zatrudnianiu pracowników. Koszty miesięczne związane z osobą zatrudnioną na pełnym etacie wzrosną z 111,25 zł miesięcznie (1335 zł rocznie) do 250 zł w skali miesiąca (3000 zł rocznie).

Powyższe zmiany pozytywnie wpłyną na wynagrodzenie. Szacuje się, że przy minimalnym wynagrodzeniu – 2250 zł, pracownik w trakcie roku zyska około 472 zł, natomiast przy przeciętnej płacy – 4765 zł, zysk wyniesie 732 zł rocznie. Zmianą zostanie objętych około 65% Polaków.

Obniżka stawki podatkowej obejmie nie tylko pracowników etatowych, ale również emerytów, rencistów, osoby zatrudnione w ramach umowy o dzieło i zlecenie oraz prowadzące własną działalność gospodarczą, które zdecydowały się na ryczałtową stawkę podatkową.

Co ciekawe, eksperci krytykują zmianę zapowiadaną przez ustawodawcę, jako główny argument podając gwałtowne zwiększanie wydatków bez wyraźnego źródła ich pokrycia (na tę chwilę planowane jest ich zwiększenie o 2-3% PKB w roku 2020). Ich zdaniem zmniejszanie wypływów o około 10 mld zł jest działaniem, z punktu widzenia ekonomicznego, bardzo niepożądanym.

Trzeba wziąć także pod uwagę, że wprowadzenie nowej stawki podatkowej w trakcie trwającego już roku podatkowego, może prowadzić do wielu komplikacji związanych
z rozliczeniem z Urzędem Skarbowym za rok 2019.